អ្នកខ្លះយល់ថាសន្តោសនាំឱ្យក្រនាំឱ្យខ្ជិល នាំឱ្យគេមើលងាយ។ តែតាមពិតការសន្តោសជាគុណធម៌ប្រចាំជីវិតនៃមនុស្សម្នាក់ៗ។
សន្តោសមានន័យថាល្មម ពេញចិត្តសុខចិត្តនឹងរបស់អ្វីដែលខ្លួនរកបាន។ សេចក្តីសន្តោសជាគុណធម៌ជួយការពារការល្មោភលោភលន់ដែលអាចដឹកនាំយើងឱ្យប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់បាន។
ប្រភេទនៃសន្តោស
ឆ័ត្រតែងបាំងនូវកម្តៅថ្ងៃឱ្យត្រជាក់យ៉ាងណា សេចក្តីសន្តោសជួយបាំងកម្តៅកុំឱ្យចិត្តក្តៅរោលរាលអន្ទះសារដោយការប្រាថ្នាហួសហេតុ។ហើយសេចក្តីសន្តោសមាន៣យ៉ាងគឺ៖
១.យថាលាភសន្តោស៖ បានដល់ការព្រមល្មមសុខចិត្ត ពេញចិត្តនឹងរបស់តាមមានតាមបាន តាមឋានៈរបស់ខ្លួនឧទាហរណ៍ បើយើងបានលេខពីរមិត្តភក្តិយើងបានលេខមួយគេទទួលបានរង្វាន់ល្អជាងយើងយើងត្រូវជួយត្រេកអរមិនត្រូវច្រណែនឡើយតែត្រូវប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រទ្វេឡើងទៀត។
២.យថាពលសន្តោស៖ បានដល់ការស្គាល់ប្រមាណកម្លាំងដែលខ្លួនអាចមានសមត្ថភាពធ្វើគឺធ្វើការងារណាដែលសមនឹងកម្លាំងរបស់ខ្លួនបើក្មេងអាចយួរទឹកមួយប៉ោតកុំប្រឹងយួរពីរប៉ោតដើម្បីឱ្យឈ្នះគេនោះទេ។
៣.យថារុប្បសន្តោស៖ បានដល់ការសន្តោសតាមគុណធម៌របស់ខ្លួនគឺបើយើងនៅក្មេងគេឱ្យអង្គុយនៅកន្លែងណាមិនត្រូវធ្វើទៅអង្គុយជ្រៀតបៀតកន្លែងមនុស្សចាស់ឡើយ។
ប្រយោជន៍នៃសេចក្តីសន្តោស
ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សយើងរកស៊ីកេងប្រវ័ញ្ចកិបកេងរហូតដល់អ្នកខ្លះធ្លាក់ខ្លួនធ្វើជាចោរលួចប្លន់អ្នកដទៃ?
តាមទស្សនៈព្រះពុទ្ធសាសនាសម្តែងថាមកពីល្មោភ លោភលន់ហួសប្រមាណគ្មានសេចក្តីសន្តោសល្មមតាមកម្លាំងដែលខ្លួនធ្វើបានដោយសុចរិតទៀងត្រង់។
កាលបើមនុស្សមានសេចក្តីសន្តោសចេះអនុគ្រោះ យោគយល់អធ្យាស្រ័យអ្នកដទៃក្នុងពេលនោះក្នុងសង្គមនឹងមានសេចក្តីសុខស្ងប់មិនខាន៕
ប្រភព៖ សៀវភៅមង្គលជីវិតរៀបរៀងដោយភិក្ខុវជិរប្បញ្ញោគូសុភាព
