ពាណិជ្ជកម្មចល័ត (Mobile Commerce) ស្តាប់ទៅដូចជាពាក្យថ្មីសម្រាប់វិស័យសហគ្រិនភាព តែវាមិនមែនជារឿងថ្មីនោះទេ សម្រាប់អ្នកដែលបានបត់បែនបានល្អ ជាមួយនឹងស្ថានភាពអាជីវកម្មក្នុងដំណាក់កាលនៃការរីករាលដាលជំងឺកូវីដ-១៩ នេះ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហានេះ លោកស្រីបណ្ឌិត ព្រុំ ទេវី អនុប្រធានវិទ្យាស្ថានសង្គមសាស្ត្រ និងវិទ្យាសាស្ត្រសង្គម នៃរាជបណ្ឌិតសភាកម្ពុជា បានលើកឡើងថា ពាណិជ្ជកម្មចល័តគឺជាការបញ្ជូនសមត្ថភាពពាណិជ្ជកម្មអេឡិចត្រូនិកដោយផ្ទាល់ ទៅក្នុងដៃអ្នកប្រើប្រាស់នៅគ្រប់ទីកន្លែងតាមរយៈបច្ចេកវិទ្យាឥតខ្សែ។ វិធីសាស្ត្រនេះមានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើនណាស់សម្រាប់មីក្រូសហគ្រាស សហគ្រាសធុនតូចនិងមធ្យម និងអ្នកប្រើប្រាស់ចុងក្រោយ។
លោកស្រីថា តាមរយៈការប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណិតជាមួយនឹងឧបករណ៍ចល័តដូចជាទូរស័ព្ទ ថាបលេត (tablet) អាយផេត (i-pad) បានធ្វើឱ្យមនុស្សជាច្រើនជ្រើសរើសគិតថា ពាណិជ្ជកម្មចល័តជាហាងលក់ផលិតផលមួយនៅក្នុងហោប៉ៅរបស់គេ។ នៅប្រទេសកម្ពុជានៅឆ្នាំ២០១៩ កន្លងទៅ យោងតាមទិន្នន័យរបស់ក្រសួងប្រៃសនីយ៍ និងទូរគមនាគមន៍ចំនួនអ្នកប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទចល័ត និងអ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិតលើសពីចំនួនប្រជាជនសរុបទៀតផង ដូចនេះអ្នកចូលរួមក្នុងពាណិជ្ជកម្មចល័តក៏មានច្រើនដែរ។
លោកស្រីបណ្ឌិត ព្រុំ ទេវី បានបញ្ចាក់ថា៖«ការធ្វើពាណិជ្ជកម្មតាមប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិក ទើបតែចាបផ្តើមនាទសវត្សទី៩០នេះទេ។ វាគ្រាន់តែជាផ្នែកមួយនៃពាណិជ្ជកម្មតាមប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិកប៉ុណ្ណោះ តែមានការលូតលាស់ខ្លាំងជាង ដោយសារមានអ្នកប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ចល័តច្រើនជាង។ ទន្ទឹមនឹងគ្នានេះដែរ បណ្តាញសង្គមដូចជា Facebook, Twitter, Pinterest និង Instagram ក៏បានបង្កើតជា Appរបស់គេរៀងៗខ្លួន ដើម្បីឱ្យអ្នកប្រើប្រាស់មានភាពងាយស្រួលក្នុងការទិញទំនិញ ឬប្រប្រាស់សេវាដោយផ្ទាល់ពីបណ្តាញសង្គមតែម្តង»។
លោកស្រីបានលើកឡើងផងដែរថា អ្នកជំនាញមួយចំនួនបានគិតរួចជាស្រេចហើយថា ពាណិជ្ជកម្មចល័តជាដំណាក់កាលថ្មីមួយទៀត នៃការធ្វើពាណិជ្ជកម្មតាមប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិក ដោយសារអ្នកប្រើប្រាស់អាចទិញទំនិញ ឬសេវាកម្មអនឡាញពីគ្រប់ទីកន្លែង និងគ្រប់ពេលវេលាតាមរយៈការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ចល័តរបស់គេ។ ការទាញយកកម្មវិធីនិងការប្រើប្រាស់ទិន្នន័យផ្សេងទៀត ជាការចំណាយមួយសម្រាប់អតិថិជនពាណិជ្ជកម្មចល័តលើសពីអតិថិជនពាណិជ្ជកម្មតាមប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិក៕
