រាជធានីភ្នំពេញ៖ ក្នុងឱកាសខួបអតីត:និស្សិតអាហារូបករណ៍ហ្វូលប្រាយកម្ពុជា (75th Anniversary of Fulbright Cambodian Alumni) លេីកទី៧៥ នាល្ងាចថ្ងៃទី១៧ ខែវិឆ្ឆិកា ឆ្នាំ២០២១ លោកជំទាវវេជ្ជបណ្ឌិត ឱ វណ្ណឌីន រដ្ឋលេខាធិការ ក្រសួងសុខាភិបាល បានទទួលវិញ្ញាបនបត្រទទួលស្គាល់ និងលេីកសរសេីរស្នាដៃលេចធ្លោររបស់លោកជំទាវ ក្នុងការរួមចំណែកអភិវឌ្ឍប្រទេសកម្ពុជា និងការជំរុញគោលដៅនៃកម្មវិធីអាហារូបករណ៍ហ្វូលប្រាយ (Fulbright scholarship) ដែលពិធីប្រកាសទទួលស្គាល់នេះ ត្រូវបានប្រារព្ធធ្វេីឡេីង និងប្រគល់ ដោយឯកឧត្តម ប៉ាទ្រីក មេីសហ្វី ឯកអគ្គរដ្ឋទូតសហរដ្ឋអាមេរិកប្រចាំនៅកម្ពុជា (Residence of H.E. Patric Murphy, Ambassador of the United States of America to the Kingdom of Cambodia) នៅគេហដ្ឋានរបស់ឯកឧត្តមផ្ទាល់។
ក្នុងរយៈពេល ៧៥ឆ្នាំមកនេះ មាននិស្សិតខ្មែរប្រមាណជា ២២០នាក់ ដែលទទួលបានអាហារូបករណ៍ហ្វូលប្រាយនេះទៅសិក្សានៅសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលក្នុងចំណោមនោះ លោកជំទាវវេជ្ជបណ្ឌិត ឱ វណ្ណឌីន ក៏ជាអតីតនិស្សិតអាហារូបករណ៍ហ្វូលប្រាយជំនាន់ដំបូងគេ ដែលបានទៅសិក្សានៅសហរដ្ឋអាមេរិក ផ្នែកសុខភាពសាធារណ:នៅសាកលវិទ្យាល័យ យែល (Yale University, USA) នៃរដ្ឋខុននិចធីខាត់ (Connecticut) ក្រោយថ្ងៃរំដោះ ៧មករា ១៩៧៩។ នេះបើតាមការរំលឹករបស់ឯកឧត្តម ប៉ាទ្រីក មេីសហ្វី ឯកអគ្គរដ្ឋទូតសហរដ្ឋអាមេរិកប្រចាំនៅកម្ពុជា។
លោកជំទាវរដ្ឋលេខាធិការ ឱ វណ្ណឌីន បានលេីកឡេីងថា៖ ការទទួលស្គាល់ស្នាដៃលេចធ្លោរនាពេលនេះ គឺមិនអាចកាត់ផ្តាច់ចេញបានពីការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែបំប៉ន និងផ្តល់ឱកាសរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាដែលមានសម្តេចអគ្គមហាសេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ជាប្រមុខដឹកនាំដ៏ខ្លាំងនោះឡេីយ។
លោកជំទាវ ក៏បានមានប្រសាសន៍ផងដែរថា៖ ខ្ញុំនៅចងចាំបានថា ខ្ញុំជាស្ត្រីខ្មែរដំបូងគេដែលបានទទួលអាហារូបករណ៍ Fulbright ដ៏មានកិត្យានុភាពមួយនេះទៅសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យយេល (Yale University) នៃសហរដ្ឋអាមេរិក សម្រាប់កម្មវិធីសុខភាពសាធារណៈរបស់ខ្ញុំ ពីពាក់កណ្តាលឆ្នាំ 1994 ដល់ពាក់កណ្តាលឆ្នាំ 1996 ។
លោកជំទាវបញ្ជាក់ថា៖ បទពិសោធន៍រៀនសូត្រដែលខ្ញុំទទួលបានពីកម្មវិធីនេះ បានបង្កើនឡើងនូវសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំងដែលជំនាញ និងចំណេះដឹងរបស់ខ្ញុំ ត្រូវបានវិវឌ្ឍន៍គ្រប់ពេលវេលាជាមួយនឹងក្តីមេត្តា ការលះបង់ ការប្តេជ្ញាចិត្ត និងភាពស្មោះត្រង់ ការជឿទុកចិត្តពីមនុស្សម្នាទាំងឡាយ ហើយសំខាន់ជាងនេះទៅទៀតនោះ ក្នុងអំឡុងពេលជំងឺរាតត្បាតកូវីដ-១៩ អន្តរកម្មដែលខ្ញុំមាន គឺខ្ញុំបានធ្វេីអ្វីៗ រួមទាំងការលះបង់ជីវិតគ្រួសារផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ជាមួយប្រជាជនរបស់ខ្ញុំផ្ទាល់ ក្នុងការជួយពួកគេរាល់ថ្ងៃ មិនថាពេលថ្ងៃ ឫយប់ ទោះបីខ្ញុំកម្របានសម្រាកគ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយ។
ខ្ញុំមិនអាចភ្លេចបានទេថា រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានចិញ្ចឹម និងជួយខ្ញុំ ដើម្បីឱ្យខ្ញុំបានចេញពីជ្រលងមរណៈ និងគ្រោះអវិជ្ជា បន្ទាប់ពីសម័យប៉ុលពត ហើយផ្តល់ឱកាសឱ្យខ្ញុំ បានរៀនសូត្របន្ថែមទៀត និងរួមចំណែកជួយប្រជាជនខ្ញុំ ដែលទឹកចិត្តខ្ញុំគឺនៅជាមួយប្រជាជន ក្តីបារម្ភរបស់ខ្ញុំគឺសុខភាពប្រជាជន ការយកចិត្តទុកដាក់របស់ខ្ញុំគឺដើម្បីប្រជាជន ហើយទង្វើរបស់ខ្ញុំគឺជួយប្រជាជនរបស់ខ្ញុំ៕
