បើអ្នកកើតស្ត្រេសរយៈពេលយូរវិញ វានឹងផ្តល់នូវផលអវិជ្ជមានមួយចំនួន ដែលងាយនឹងបង្កទៅជាជំងឺបាក់ទឹកចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ។ខាងក្រោមនេះ ជាបញ្ហានិងដំណោះស្រាយសម្រាប់លោកអ្នក៖
១. អ្វីជាជំងឺបាក់ទឹកចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ?
បាក់ទឹកចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ ជាប្រភេទនៃជំងឺសរសៃប្រសាទម្យ៉ាងដែលអាចកំណត់សំគាល់បានតាមរយៈការកើតទុក្ខសៅហ្មង ក្នុងរយៈពេលយ៉ាងតិច ២សប្តាហ៍ឡើងទៅ។ ក្នុងនោះដូចជា ការជឿទុកចិត្ត ចំណង់កម្សាន្តជាមួយសកម្មភាពនានាត្រូវបានបាត់បង់ ហើយថែមទាំងអស់កម្លាំងល្ហិតល្ហៃនិងឈឺឆ្អឹងឈឺឆ្អែងមិនដឹងមូលហេតុ។
២.រោគសញ្ញានៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តធ្ងន់ធ្ងរមានអ្វីខ្លះ?
រោគសញ្ញាមួយចំនួនដែលពុំគួរមើលរំលងមាន ដូចជា ចេះតែនឿយអត់អស់កំលាំង មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនពុំមានតំលៃគ្មានប្រយោជន៍ អារម្មណ៍រវើរវាយពុំអាចផ្ដោតអារម្មណ៍បាន ដេកមិនលក់ ពុំចង់ធ្វើការងារអ្វីទាំងអស់ស្រកទំងន់ ខ្លាំង មិនចង់ញាំអាហារ មានអារម្មណ៍ភ័យព្រួយ សំពាធឈាមកើនឡើង ឈឺខ្នងនិងឈឺក្បាលដោយពុំដឹងមូលហេតុខឹងនេះខឹងនោះដោយពុំមានមូលហេតុច្បាស់លាស់។ ករណីដែលធ្ងន់ធ្ងរបំផុតគឺ គិតតែពីការធ្វើ អត្តឃាត។
៣.បុគ្គលណាខ្លះអាចមានហានិភ័យចំពោះជំងឺនេះ?
តាមការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញឲ្យឃើញថា អត្រាពី ២០ ទៅ២៥ភាគរយនៃបុគ្គលពេញវ័យ អាចនឹងកើតមានជំងឺនេះក្នុងដំណើរជីវិតរបស់គេ។ ក្រៅពីនេះកុមារ និងវ័យជំទង់ ក៏អាចកើតជំងឺនេះដែរ។
ហើយតាមកត្តាជីវសាស្ត្រ ស្ត្រីងាយនឹងអាចមានហានិភ័យនៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្ពស់ជាងគេ ដូចជា ការមករដូវ ការផ្លាស់ប្តូរអរម៉ូនក្នុងអំឡុងពេលពេញវ័យ ការមានផ្ទៃពោះ និងពេលអស់រដូវជាដើម។
៤. តើអាចធ្វើការព្យាបាលយ៉ាងដូចម្តេច?
ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តធ្ងន់ធ្ងរនេះ អាចព្យាបាលបានតាមពីរវិធីគឺ៖ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ និងព្យាបាលតាមចិត្តសាស្ត្រ។
មានថ្នាំច្រើនប្រភេទដែលអាចជួយដល់អ្នកជំងឺតែអ្វីដែលលំបាកគឺការរកថ្នាំប្រើប្រាស់ដែលត្រឹមត្រូវ។ ដូច្នេះហើយការទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញជារឿងមួយដ៏ល្អបំផុត។
វិធីសាស្រ្ដព្យាបាល
ការព្យាបាលតាមបែបចិត្តសាស្ត្រ ដូចជាការនិយាយផ្ទាល់ទាក់ទងនឹងបញ្ហាក្នុងផ្លូវចិត្តដើម្បីជួយសម្រួលដល់អាការៈជំងឺជាដើម។ ការព្យាបាលតាមចិត្តសាស្ត្រផ្តោតទៅលើចំណុចខ្លះៗដូចជា៖
១. ស្វែងរកដើមហេតុនៃបញ្ហានិងផ្ដល់ដំណោះស្រាយ
២. ស្វែងរកនិងបំបាត់ឥរិយាបថឬគំនិតអវិជ្ជមានដោយជំនួសវិញ នូវគំនិតវិជ្ជមាន។
៣.ជំរុញឲ្យមានការទំនាក់ទំនងច្រើន ជាមួយមនុស្សជុំវិញ
៤. ផ្ដល់អារម្មណ៍សប្បាយរីករាយនិងផ្ដល់ក្តីសង្ឃឹមក្នុងជីវិត
៥. បង្រៀនឲ្យចេះគ្រប់គ្រងនូវកាលៈទេសៈពិបាកៗនិងចេះបត់បែនក្នុងជីវិត
៦. ណែនាំឲ្យចេះរៀបចំគោលដៅនិងចេះគ្រប់គ្រងជីវិតឡើងវិញ៕