យើងគ្រប់គ្នាតែងតែឮគេនិយាយជារឿយៗ ពីសហគ្រាសធនតូចនិងមធ្យម (MSME) តែមានមនុស្សមួយចំនួនទំនងជាមិនដឹងច្បាស់នោះទេ ពីលក្ខខណ្ឌលម្អិតនៃអាជីវកម្មប្រភេទនេះ។
បណ្ឌិត ព្រុំ ទេវី អនុប្រធានវិទ្យាស្ថានមនុស្សសាស្ត្រ និងវិទ្យាសាស្រ្តសង្គម នៃរាជបណ្ឌិតសភាកម្ពុជាបានលើកឡើងថា និយមន័យរបស់ មីក្រូសហគ្រាស សហគ្រាសខ្នាតតូច និងមធ្យម (MSMEs) អាចប្រែប្រួលពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយ អាស្រ័យលើវិស័យដែលពាក់ព័ន្ធនិងមិនមានលក្ខណៈជាសកលនោះទេ។ ប្រទេសខ្លះ បែងចែកតាមចំនួននិយោជិតនិងទ្រព្យរបស់ក្រុមហ៊ុន ហើយខ្លះទៀតផ្អែកទៅលើទំហំនៃផលចំណូលសរុបប្រចាំឆ្នាំ។
លោកស្រីបណ្ឌិតបានបញ្ជាក់ថា រហូតមកដល់ឆ្នាំ២០០៥ ប្រទេសកម្ពុជាមិនទាន់មានចំណាត់ថ្នាក់ជាផ្លូវការ សម្រាប់ MSMEsនៅឡើយទេ។ វិទ្យាស្ថានជាតិស្ថិតិនៃក្រសួងផែនការ បានចាត់ចំណាត់ថ្នាក់សហគ្រាសដែលមានបុគ្គលិកតិចជាង១០នាក់ជាសហគ្រាសខ្នាតតូច។ ប្រសិនបើស្ថាប័នមាននិយោជិតពី ១១នាក់ ទៅដល់ ១០០នាក់គេរាប់ថាជាសហគ្រាសមធ្យម។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះ ក្រសួងឧស្សាហកម្មរ៉ែ និងថាមពលបានកំណត់សហគ្រាសខ្នាតតូចថា ជាស្ថាប័នដែលមានបុគ្គលិកតិចជាង ៥០នាក់។
ជាមួយគ្នានេះដែរ ក្រសួងមួយចំនួនប្រើនិយមន័យមួយឬទាំងពីរនេះ ខណៈពេលដែលអ្នកផ្សេងទៀតប្រើនិយមន័យផ្សេងគ្នា អាស្រ័យលើមូលដ្ឋាននៃតម្លៃទ្រព្យសកម្ម។ នេះធ្វើឱ្យវាមានការលំបាកក្នុងការប្រៀបធៀបទិន្នន័យ MSMEsពីប្រភពផ្សេងៗគ្នា ហើយនៅពេលដែលនិយមន័យត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ ពីមួយដំណាក់កាលទៅមួយដំណាក់កាលបន្ទាប់ទៀត។
នៅខែកក្កដាឆ្នាំ ២០០៥ អនុគណៈកម្មការសហគ្រាសធុនតូច និងមធ្យមកម្ពុជា បានស្នើចាត់ថ្នាក់ថាសហគ្រាសមានបុគ្គលិកតិចជាង ១០នាក់ ហើយមានទ្រព្យសកម្មមិនរាប់បញ្ចូលដី និងគិតជាដុល្លារអាមេរិក ចំនួនតិចជាង ៥០ ០០០ដុល្លារ ជាមីក្រូសហគ្រាស។ ចំណែកឯគ្រឹះស្ថានដែលមានបុគ្គលិកពី ១១ដល់ ៥០នាក់ និងមានទ្រព្យសកម្មពី ៥០ ០០០ ដល់២៥០ ០០០ ដុល្លារ ជាសហគ្រាសធនតូច។
ចំពោះសហគ្រាសដែលមានបុគ្គលិកពី ៥១ ទៅ ១០០នាក់ មានទ្រព្យសកម្មចាប់ពី ២៥០ ០០០ ដល់ ៥០០ ០០០ដុល្លារ ត្រូវរាប់បញ្ចូលជាសហគ្រាសមធ្យម។ ចុងក្រោយ សហគ្រាសដែលមានបុគ្គលិកចាប់ពី ១០០នាក់ឡើងទៅ និងមានទ្រព្យសកម្មចាប់ពី ៥០០០០០ដុល្លារឡើងទៅត្រូវរាប់ថាជាសហគ្រាសធុនធំ៕